ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
Οι σακουλοδρομίες και οι γαϊδουροδρομίες

Τα παιχνίδια της Λαμπρής θα συνεχίσουν με μεγαλύτερη συμμετοχή όλο το απόγευμα. Άλλα καθαρά αγωνιστικά και άλλα διασκεδαστικά. Από τα διασκεδαστικά κυρίαρχη θέση είχε το Διτζίμιν. Εκεί οι άνδρες δοκίμαζαν τη δύναμή τους. Το Διτζίμιν, που η ονομασία του προέρχεται σίγουρα απο το ρήμα Δοκιμάζω, ήταν μια μεγάλη πέτρα που δέν είχε εύκολο πιάσιμο λόγω όγκου, σχήματος αλλά και βάρους. Περίμενε λοιπόν να αναδείξει τον δυνατότερο του χωριού, ο οποίος θα ήταν εκείνος που θα το σήκωνε πιο ψηλά από όλους.
Στο χωριό Κουκά υπάρχει ένα που έχει τέλειο σχήμα καμπάνας και δεν βρέθηκε κανένας να το σηκώσει πιο πάνω από τη μέση. Οι παλιοί μιλούσαν για κάποιον που το σήκωσε στον ώμο του και το γύρισε βόλτα στο χωριό.
Άλλα αγωνιστικά παιχνίδια ήσαν τα τριάππιδκια, το σιοινίν, οι σακουλοδρομίες και οι γαϊδουροδρομίες, που άφηναν πολύ γέλιο.
Από τα διασκεδαστικά παιχνίδια, πιο γνωστά τα «αβκά αβκά γοράζω τα», «η συτζιά» , «Δκυο νάβρω τρεις να μεν έβρω», «η Βασιλιτζιά», «ο Ζίζιρος», και άλλα.
Στο «αβκά αβκά γοράζω τα», έπαιρναν μέρος νέες και νέοι οι οποίοι κάθονταν στο έδαφος, κάνοντας έναν κύκλο που όσο πιο πολλοί συμμετείχαν τόσο πιο μεγάλος ήταν. Τα πρόσωπα ήσαν στραμμένα προς το κέντρο του κύκλου και οι πλάτες προς τα έξω. Ένας έμενε εκτός κύκλου και κρατώντας ένα μαντίλι που η άκρη του ήταν δεμένη σε κόμπο, γυρνούσε γύρω-γύρω στην εξωτερική πλευρά του κύκλου τραγουδώντας:
Αβκά αβκά γοράζω τα,
Γοράζω τα πουλώ τα
Του θκειού μου του κολόκα,
Που κάμνει κολοκούθκια
Τζαι τρων τα κοπελλούθκια!
Κατά τη διάρκεια του τραγουδιού και κάνοντας το γύρο, αφήνει το μαντίλι πίσω από κάποιον από τους καθήμενους. Αν αυτός το αντιληφθεί, παίρνει το μαντίλι και τον κυνηγά κτυπώντας τον με τον κόμπο του μαντιλιού στην πλάτη. Αν ο καθήμενος δεν το πάρει χαμπάρι, τότε κυνηγιέται με τον ίδιο τρόπο. Το κυνήγι με τα κτυπήματα τελειώνει όταν ο κυνηγημένος καθίσει στην κενή θέση, αφού κάνει τουλάχιστον έναν κύκλο. Κι έτσι γίνεται και η αλλαγή κυνηγού.
Άλλο πολύ όμορφο παιχνίδι που παίζεται με αγόρια και κορίτσια,είναι το «δκυο νάβρω τρεις να μεν έβρω». Λέγεται έτσι από τη φράση που φωνάζει ο αρχηγός του παιχνιδιού και γίνεται με τον ακόλουθο τρόπο:
Χωρίζονται οι παίκτες σε ζεύγη, ο ένας του ζεύγους πίσω από τον άλλο. Όλα τα ζεύγη μπαίνουν δίπλα-δίπλα σε μια γραμμή. Ένας είναι ο αρχηγός του παιχνιδιού που κρατάει ένα μαντίλι με κόμπο, όπως και στο προηγούμενο παιχνίδι, και κάποιος άλλος μένει χωρίς ταίρι. Αυτός λοιπόν είναι υποχρεωμένος να τρέξει και να πάει κάπου να σταθεί μπροστά από οποιαδήποτε δυάδα, οπόταν οι δύο γίνονται τρεις. Αν δεν το κάνει αυτό θα κτυπηθεί από τον αρχηγό με το μαντίλι στην πλάτη. Επειδή υπάρχει ο «μονός», πάντα κάπου θα υπάρχουν τρεις και εκεί πρέπει να κτυπά ο αρχηγός. Αν ο πρώτος της δυάδας δέν αποδέχεται τον μονό, τότε του γυρίζει την πλάτη και πρέπει να βρει αλλού καταφύγιο. Αν όμως είναι καλοδεχούμενος, τότε ο αρχηγός βαράει τον τρίτο στη σειρά, που γίνεται αυτός κυνηγημένος. Έτσι δημιουργείται πανδαιμόνιο με γρήγορες εναλλαγές, χαρές και γέλια.