«Ο χορός των συμπέθερων»
Κατά τη διάρκεια της γαμήλιας τελετής, εκτός από το αντρόγυνο (τους νεόνυμφους) χόρευαν και οι συμπέθεροι μεταξύ τους, ο πατέρας του γαμπρού με τον πατέρα της νύμφης, και σε άλλο γυναικείο συρτό χορό οι μητέρες τους. Οι χοροί αυτοί εκτός από τη διασκέδαση είχαν και συμβολικό χαρακτήρα γιατί ήθελαν να δείξουν στο κόσμο πως οι οικογένειες τους ήταν μονιασμένες και αγαπημένες.

«Γυναικείοι αντικριστοί χοροί»
Τα παλιά χρόνια στη Κύπρο δεν επιτρέπονταν οι μικτοί χοροί. Οι άντρες χόρευαν μεταξύ τους, το ίδιο κι οι γυναίκες. Επίσης και στο τραπέζι της διασκέδασης κάθονταν χώρια, έστω κι αν ήταν αντρόγυνο ή μέλη της ίδιας οικογένειας. Έτσι και στους γάμους οι γυναίκες χόρευαν τους δικούς τους χορούς κι άντρες τους δικούς τους.

«Ο χορός των προικιών»
Κατά την διάρκεια της προετοιμασίας της νύμφης, πριν από το μυστήριο στη εκκλησία - σε τελετή που γινόταν στο πατρικό της σπίτι, οι φίλες ή και συγγένισσες της, παρουσίαζαν με χορευτικές φιγούρες τα προικιά της νεόνυμφης που θα έπαιρνε μαζί της αργότερα στο δικό της σπίτι.

«Η τελετή της παράδοσης»
Αμέσως μετά το στόλισμα της νύμφης και την επίδειξη των προικιών, από τους παρευρισκόμενους συγγενείς και φίλους σχηματιζόταν μια μεγαλειώδης πομπή με κατεύθυνση την εκκλησία, όπου ο πατέρας της θα την «παρέδιδε» στον μέλλοντα σύζυγο της.

«Το ράψιμον του κρεβαθκιού»
Επτά μονοστέφανες (γυναίκες που είχαν παντρευτεί μονάχα μια φορά) φίλες, συγγένισσες ή κουμπάρες της νύμφης κατά την διάρκεια της τελετουργικής διαδικασίας της επίδειξης των προικιών αναλάμβαναν να ράψουν το νυφικό κρεβάτι το οποίο αποτελείτο από δυο σεντόνια μέσα στα οποία έβαζαν μαλλιά προβάτου ή βαμβάκι.

«Ο χορός του κρεβατιού»
Όταν τέλειωνε η διαδικασία του ραψίματος, ο αδελφός της νύμφης ή πολύ στενοί συγγενείς της το έπαιρναν στους ώμους τους και χόρευαν με τη συνοδεία μουσικής τον χορό του κρεβατιού. Ο χορός είχε συμβολικό χαρακτήρα ενώ παράλληλα ήταν και μια μορφή μικροεπίδειξης, ότι τάχα είναι νοικοκυραίοι με τα όλα τους.