Ο σύλλογος μας με την ευκαιρία της επετείου της έναρξης του απελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου την 1η Απριλίου 1955 εξέδοσε ανακοίνωση  η οποία εδημοσιευθη στις εφημερίδες  ΡΟΔΙΑΚΗ, και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΉ   και η οποια εχει ως εξής :

1η Απρίλη 1955

Ο Κυπριακός Ελληνισμός με λαμπρότητα και Εθνική υπερηφάνεια γιορτάζει σήμερα την επέτειο της έναρξης του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, ενάντια στην Αγγλική κατοχή.

Τιμούμε και εμείς  σήμερα  με τον προσήκοντα σεβασμό  την μνήμη  όσων  έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα σε εκείνο τον ένδοξο αγώνα που είχε να αντιμετωπίσει υπέρτερες δυνάμεις, αριθμητικά πολλαπλάσιες, και ποιοτικά ασύγκριτες σε εξοπλισμό.

Τιμούμε και όσους αγωνιστές βρίσκονται ακόμη στη ζωή στη δύση  πια του βίου τους και βλέπουν τους αγώνες τους να μένουν αδικαίωτοι.

Ο αγώνας εκείνος πράγματι υπήρξε όντως επικός ,μια κορυφαία περίοδος  της ιστορίας μας, και αυτό το συνειδητοποιούμε  καλύτερα όσο περνά ο καιρός και πιο πολύ. Υπήρξε μια ρωμαλέα εξόρμηση του Κυπριακού Ελληνισμού από την ταπείνωση της δουλείας πολλών χρόνων , στα ύψη των Εθνικών του πόθων.

Υποταγμένος  δια μέσου των αιώνων ο Κυπριακός Ελληνισμός σε ξένους, δεν χάρισε την ψυχή του σε κανένα αλλά γρηγορούσε συνεχώς . Ούτε και άφησε την σκουριά της δουλείας να σκουριάσει το πολύτιμο εθνικό του μέταλλο. Το πάθος της Ελευθερίας ,καθοριστικό στοιχείο του πάθους όλων των Ελλήνων σιγόβραζε μέσα του.

 Πιστός ο Κυπριακός Ελληνισμός πήρε πολλά παραδείγματα  από  τον  ευρύτερο  Ελληνισμό όπως το ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ  Η ΘΑΝΑΤΟΣ του 1821, όπως και τι ΟΧΙ του 1940, και από τόσα άλλα. Και εκεί που ο  Άγγλος δυνάστης εθεωρείτο δυσκολοπολέμητος ακόμη και από τα ισχυρότερα κράτη του κόσμου, ο μικρός λαός της Κύπρου  άοπλος, ανέλαβε το γιγάντιο έργο υπέρ της Ελευθερίας και της δικαιοσύνης που έπρεπε άλλοι πιο ισχυροί της γης να είχαν αναλάβει.

Όταν το 1878 η Τουρκιά πωλούσε την Κύπρο στην Αγγλία οι Κύπριοι αναθάρρησαν. Είχαν ελπίσει ότι θα επαναλαμβανόταν  και για αυτούς  αυτό που έγινε  με τα Επτάνησα, ότι δηλαδή θα παραχωρούσε η Αγγλία την Κύπρο στην Ελλάδα. Όταν όλες οι ελπίδες διαψεύστηκαν, όταν οι κατά καιρούς υποσχέσεις των Άγγλων αποδείχτηκαν  καιροσκοπικά τεχνάσματα, και όταν πια διακήρυξαν πως τόσο λόγω των συμφερόντων τους όσο και εκείνων  των συμμάχων τους  δεδομένης  της στρατηγικής θέσης της Κύπρου  ουδέποτε  θα μπορούσε να εφαρμοστεί  γι αυτούς η αρχή της αυτοδιάθεσης ο Κυπριακός Ελληνισμός ανέλαβε τις ευθύνες του.

 Η Εκκλησία με Εθναρχεύοντα ρόλο, και   η οποία  για όλα τα χρόνια   κρατούσε άσβεστη την φλόγα του Κυπριακού  Ελληνισμού για Ελευθερία, με επικεφαλής τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο  πήρε την απόφαση για ένοπλο αγώνα αναθέτοντας την στρατιωτική οργάνωση στο Γεώργιο Γρίβα –Διγενή.

Είναι γεγονός ότι ολόκληρος ο Κυπριακός Ελληνισμός αγκάλιασε με θέρμη τον επικό εκείνο αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών)  και απέδειξε έμπρακτα την συνέχεια της Ελληνικής φυλής . Ξαναζωντάνεψαν και στη Κύπρο  ο Μαραθώνας, το χάνι της Γραβιάς, το Κούγγι.

Ο Αυξεντίου στο Μαχαιρά πολέμησε μόνος εννέα ολόκληρες ώρες απαντώντας το θρυλικό στο κάλεσμα των Άγγλων να παραδοθεί .Μη μπορώντας  οι Άγγλοι να τον συλλάβουν η να τον σκοτώσουν αντρίκεια, τον έκαψαν περιλούοντας με βενζίνη και πυρπολώντας το κρησφύγετο του.

 Στο Δίκωμο ο Μάτσης επίσης, αρνείται να παραδοθεί  και Άγγλοι ανατινάζουν το κρησφύγετο του.

Στον αχυρώνα του Λιοπετρίου  τέσσερεις ήρωες πολεμώντας σαν λιοντάρια αρνούνται να παραδοθούν  και όταν τους τελείωσαν τα πολεμοφόδια  επεχείρησαν ηρωική έξοδο πέφτοντας νεκροί από τα πυρά των Άγγλων.

Στη Πάφο ένας έφηβος ποιητής ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης  αφήνει τα μαθητικά θρανία και εφαρμόζει έμπρακτα τους στίχους που έγραψε ο ίδιος  προηγουμένως,

< Θα πάρω μια ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια  να βρω σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά >. Σε ηλικία 18 ετών  ανεβαίνει με το χαμόγελο στα χείλη στην αγχόνη και γίνεται αγωνιστικό σύμβολο.

Πολλοί ήσαν οι νεκροί του αγώνα  και εμείς συνειδοποιούντες  το μεγαλείο εκείνο, ομολογούμε ότι τιμή και δόξα πρέπει σε όλους αυτούς που ενσάρκωσαν το  όραμα αιώνων  και αναγνωρίζουμε πως όσα έγιναν τότε  υπερέβησαν κάθε μέτρο μεγαλουργίας που  θα μπορούσαν να συγκριθούν μόνον  με του αρχαίους μας προγόνους Σαλαμινομάχους και Μαραθωνομάχους.

Μπορεί εκείνος ο αγώνας να μας έδωσε μια κουτσουρεμένη Ελευθερία μας έδωσε όμως και μια ανεξάρτητη Κύπρο, μέλους του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 Και δεν είμαστε βέβαια Ευρωπαίοι δεύτερης κατηγορίας ώστε μόνο εμείς να μην δικαιούμαστε αυτά που δικαιούνται οι άλλοι .Η μικρή Κύπρος θα προεδρεύσει των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης το δεύτερο εξάμηνο του 2012 και είναι βέβαιο ότι θα τα καταφέρει. Οι σημερινές συγκυρίες  με την ανακάλυψη υδρογονανθράκων  στην ΑΟΖ  της Κύπρου  μας δίνουν ελπίδες  για πιο δίκαιη επίλυση του Κυπριακού δίχως να επαναπαυόμαστε,  διότι ο Αττίλας κατέχει ακόμη ένα μεγάλο μέρος της Κύπρου και αν εμείς  με συμπαραστάτη πάντοτε την Ελλάδα δεν αγωνιστούμε ουδείς θα το πράξει για μας.

Ο επιμνημόσυνος λόγος του Λουκά αλουκαίδη

Σαν σήμερα την Ανοιξη του 1955   πηραμε τα όπλα εναντίον του πανίσχυρου Αγγλου κατακτητή  αφου βέβαια πρώτα εξαντλησαμε όλα τα ειρηνικά μέτρα όπως:

1 .    Το δημοψηφισμα για Ενωση στες 15 Γενάρη 1950 με ΝΑΙ το 95,7% των Κυπρίων,
2.     Το 1951 η  Ελληνική Κυβερνηση Κέντρου στο Παρισι στην έκτη σύνοδο του ΟΗΕ  ανακινησε το θέμα του  δημοψήφισματος με αρχή την ¨αυτοδιαθεση των Κυπρίων¨  εισηγητές ήταν ο Ροδιτης Βουλευτής Γεώργιος Μαύρος και ο Κύπριος Λουκης Ακριτας χωρις κανενα αποτέλεσμα
3.     Το 1954 η Ελλαδα κατέφυγε στα Ηνωμενα Έθνη ζητώντας την ¨αυτοδιαθεση της Κύπρου ¨ χωρις αποτέλεσμα  γιατι αντέδρασε η Αγγλια και η Τουρκια.
Δυστυχώς την ίδια εποχή στη Μέση Ανατολή έγιναν σοβαρές μεταβολές όπως ο
Αραβικος Εθνικισμός με το αντιαποικιακο του κίνημα διώχνει το Βρεττανικο Μεσανατολικο  Αρχηγειο απο την Αίγυπτο στην Κύπρο.

Τώρα πια οι Κυπριοι καταλάβαν ότι ουτε η Αγγλική κυβερνηση ουτε ο ΟΗΕ θα έφερναν καμία αλλαγή στο αποικιοκρατικο καθεστώς της Κύπρου.

Ετσι ο Αρχιεπίσκοπος Μακαριος ο Γ´ αποφάσισε να προχωρηση σε δυναμικότερο αγώνα.
Συνεννοηθηκε με τον Κύπριο Συνταγματαρχη Γεώργιο Γριβα ( Διγενη ) που ζούσε στην Αθήνα και οργάνωσαν την αντιστασιακη οργανωση  ΕΟΚΑ  ( Εθνική Οργάνωση Κυπριων Αγωνιστών)
Ο επίσημος χρηματοδότης της ΕΟΚΑ ήταν και είναι η Εκκλησία της Κύπρου.
Ο αγωνας της Κυπρου έγινε με κάθε σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ετονισθη οτι εχθρός μας ειναι η Βρεττανικη Κυριαρχία και εδοθησαν διαβεβαιώσεις
στους Τουκοκυπριους συμπολίτες μας ότι δεν εχουν να φοβηθουν τιποτα και θα εχουν τον απόλυτο σεβασμό μας.

Η ΕΟΚΑ αρχισε των αγώνα  της την 1η του Απρίλη 1955  με ρηψι ενημερωτικων επαναστατικων φυλλαδιων και  εν συνεχεια μπαραζ εκρήξεων σε διάφορα νευραλγικα σημεία του Νησιού που προκαλεσαν χαος και  οργή στους Βρεττανους κατακτητές.
Παρόλο που στην αρχή η ΕΟΚΑ ήταν μυστική οργάνωση με πολυ περιορισμένο αριθμό μελών , στη συνέχεια βασίστηκε σε πλατεια λαϊκή υποστήριξη απο  ιερομενους
νοικοκυρές, δασκάλους, γιατρούς, δικηγόρους.
 Παντου σε όλες της γωνίες της Κύπρου ήταν παροντες απλοι ανθρωποι ετοιμοι να βοηθήσουν και να δωσουν και τη ζωη τους ακόμα  για τον εθνικο μας  αγώνα.
Ειδα με τα ματια μου Βρεττανους στρατιώτες ακομα και Τουρκοκυπρίους αστυνομικούς  να χαμογελουν με συμπάθεια και κατανόηση βλέποντας αυτες της κινήσεις κυριολεκτικης συμπαράστασεις απο όλο το λαό.
Ο ένοπλος αντιαποικιακος αγωνας  συγκίνησε ιδιαίτερα την Κυπριακή Νεολαία που δεν δίστασε να ανάλαβει δύσκολα και επικίνδυνα καθήκοντα σε αναμέτρηση με τις Βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις

Ο αγωνας της ΕΟΚΑ ανέδειξε πολλούς ήρωες ,όπως το Μάρκο Δράκο στη Σολεα , τον Κυριακο Ματση στο Δικωμο μα πάνω απ´όλους το ηρωα Γρηγόρη Αυξεντιου, που εχασε τη ζωη του αντιμετώπιζωντας για μια ολόκληρη μέρα μεγάλες Αγλικες στρατιωτικές δυνάμεις σ´ενα Κορφοβουνι του όρους
Μαχαιρα.

Η τραγικότητα του αγώνα και η αυτοθυσία του Κυπριακου Λαού έγινε παγκόσμια αισθητή  κι είχε  βαθιά διεθνή  απήχηση,  ιδιαίτερα στις περιοχές που ήταν ακόμα κάτω απο την αποικιακη διακυβέρνηση της Βρεττανιας.

Πολλές θανατικες καταδίκες και απαγχονισμοι έγιναν ύστερα απο καταθέσεις ψευδομαρτυρων όπως στην περίπτωση του Μιχάλη Καραολη και για πιο απλές παραβάσεις όπως του Ευαγορα Παλληκαριδη που τα τελευταία του λόγια ήταν στο ποίημα του

Θα πάρω μια ανηφόρια
Θα πάρω μονοπάτια
Να βρω τα σκαλοπάτια
Που πανε στη Λευτεριά

Στο μεταξύ έγιναν  χιλιάδες συλλήψεις και σε ολα τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως κρατούνται πολιτες χωρις δική,  ενώ οι φυλακές ήταν γεμάτες με βαρύποινιτες.
Η Βρετανική διοίκηση κατέφυγε σε σκληρά μέτρα ακόμα και βασανιστήρια, για τα οποία καταγγέλθηκε στην Επιτροπη Ανθρωπινων Δικαιωματων του Συμβουλίου  της Ευρώπης.  Σύγχρονος επέβαλε  μέτρα  συλλογικής τιμωρίας των κατοίκων με κατ´οικον περιορισμό και συλλογικές ποινές .

Οι Τουρκοκύπριοι δεν πήραν μέρος στον ένοπλο μας αγώνα εναντίον των Άγγλων.  Τη δυνατότητα συμμετοχής τους την απέκλεισε αφ´ενός η  ΣΤΑΣΗ  της ηγεσίας τους, που ακολουθουσε συνεργασία με τους Άγγλους και αφ´ετερου ο ΣΤΟΧΟΣ  του αγώνα μας  που ήταν η Ένωση με την Ελλάδα

Οι Άγγλοι χρησιμοποίησαν σκοπιμα Τουρκοκυπρίους ως Επικουρικους (  Βοηθητικούς )
αστυνομικούς και ετσι όπως ήταν επόμενο στες επιθέσεις της ΕΟΚΑ εναντίον των Άγγλων υπήρξαν και θύματα Τούρκοι Επικουρικοι και με αυτο οι σχέσεις ανάμεσα στες δυο κοινότητες διαταραχθηκε σοβαρά.

Σημερα 57 Χρόνια μετά απο τη μεγάλη εκείνη μέρα την 1η Απριλιου 1955
Ο Κυπριακός Ελληνισμός καλείται να γιορτάσει την επέτειο του απελευθέρωτικου του αγώνα σε μια προβληματική Κύπρο. Βρισκομαστε μπροστά στο μεγάλο χρέος προς την πατρίδα. Κλινοντας το γονυ στους τάφους των ηρωικών μαρτύρων του Επους της ΕΟΚΑ ας ατενισουμε με θάρρος και αυτοπεποίθηση τον ένδοξο ξεσήκωμο της 1ης Απριλίου.θ
Τη σημαία του αγώνα μας δεν θα υπόστείλουμε ποτέ απο τον αγωνιστικό στίβο γιατι αγωνιζόμαστε για τη Εθνικη φυσική μας επιβίωση.

Ζητώ η Ελλάδα
Ζητώ η Κύπρος
Ζητώ το Έθνος

Ο Κυπριακός Ελληνισμός με λαμπρότητα και Εθνική υπερηφάνεια γιορτάζει σήμερα την επέτειο της έναρξης του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, ενάντια στην Αγγλική κατοχή. Αποτίουμε και εμείς σήμερα φόρο τιμής σε όσους έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα σε εκείνο τον ένδοξο αγώνα που είχε να αντιμετωπίσει υπέρτερες δυνάμεις, αριθμητικά πολλαπλάσιες, και ποιοτικά ασύγκριτες σε εξοπλισμό.

Τιμούμε και όσους αγωνιστές βρίσκονται ακόμη στη ζωή στη δύση  πια του βίου τους και βλέπουν τους αγώνες τους να μένουν αδικαίωτοι.Ο αγώνας εκείνος πράγματι υπήρξε όντως επικός ,μια κορυφαία περίοδος  της ιστορίας μας, και αυτό το συνειδητοποιούμε  καλύτερα όσο περνά ο καιρός και πιο πολύ. Υπήρξε μια ρωμαλέα εξόρμηση του Κυπριακού Ελληνισμού από την ταπείνωση της δουλείας πολλών χρόνων , στα ύψη των Εθνικών του πόθων.

Υποταγμένος  δια μέσου των αιώνων ο Κυπριακός Ελληνισμός σε ξένους, δεν χάρισε την ψυχή του σε κανένα αλλά γρηγορούσε συνεχώς . Ούτε και άφησε την σκουριά της δουλείας να σκουριάσει το πολύτιμο εθνικό του μέταλλο. Το πάθος της Ελευθερίας ,καθοριστικό στοιχείο του πάθους όλων των Ελλήνων σιγόβραζε μέσα του.

Πιστός ο Κυπριακός Ελληνισμός πήρε πολλά παραδείγματα  από  τον  ευρύτερο  Ελληνισμό όπως το ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ  Η ΘΑΝΑΤΟΣ του 1821, όπως και τι ΟΧΙ του 1940, και από τόσα άλλα. Και εκεί που ο  Άγγλος δυνάστης εθεωρείτο δυσκολοπολέμητος ακόμη και από τα ισχυρότερα κράτη του κόσμου, ο μικρός λαός της Κύπρου άοπλος, ανέλαβε το γιγάντιο έργο υπέρ της Ελευθερίας και της δικαιοσύνης που έπρεπε άλλοι πιο ισχυροί της γης να είχαν αναλάβει.

Όταν το 1878 η Τουρκιά πωλούσε την Κύπρο στην Αγγλία οι Κύπριοι αναθάρρησαν. Είχαν ελπίσει ότι θα επαναλαμβανόταν  και για αυτούς  αυτό που έγινε  με τα Επτάνησα, ότι δηλαδή θα παραχωρούσε η Αγγλία την Κύπρο στην Ελλάδα. Όταν όλες οι ελπίδες διαψεύστηκαν, όταν οι κατά καιρούς υποσχέσεις των Άγγλων αποδείχτηκαν  καιροσκοπικά τεχνάσματα, και όταν πια διακήρυξαν πως τόσο λόγω των συμφερόντων τους όσο και εκείνων  των συμμάχων τους  δεδομένης  της στρατηγικής θέσης της Κύπρου  ουδέποτε  θα μπορούσε να εφαρμοστεί  γι αυτούς η αρχή της αυτοδιάθεσης ο Κυπριακός Ελληνισμός ανέλαβε τις ευθύνες του.

Η Εκκλησία με Εθναρχεύοντα ρόλο, και   η οποία  για όλα τα χρόνια   κρατούσε άσβεστη την φλόγα του Κυπριακού  Ελληνισμού για Ελευθερία, με επικεφαλής τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο  πήρε την απόφαση για ένοπλο αγώνα αναθέτοντας την στρατιωτική οργάνωση στο Γεώργιο Γρίβα –Διγενή.

Είναι γεγονός ότι ολόκληρος ο Κυπριακός Ελληνισμός αγκάλιασε με θέρμη τον επικό εκείνο αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών)  και απέδειξε έμπρακτα την συνέχεια της Ελληνικής φυλής . Ξαναζωντάνεψαν και στη Κύπρο  ο Μαραθώνας, το χάνι της Γραβιάς, το Κούγγι.

Ο Αυξεντίου στο Μαχαιρά πολέμησε μόνος εννέα ολόκληρες ώρες απαντώντας το θρυλικό στο κάλεσμα των Άγγλων να παραδοθεί .Μη μπορώντας  οι Άγγλοι να τον συλλάβουν η να τον σκοτώσουν αντρίκεια, τον έκαψαν περιλούοντας με βενζίνη και πυρπολώντας το κρησφύγετο του.

Στο Δίκωμο ο Μάτσης επίσης, αρνείται να παραδοθεί  και Άγγλοι ανατινάζουν το κρησφύγετο του.

Στον αχυρώνα του Λιοπετρίου  τέσσερεις ήρωες πολεμώντας σαν λιοντάρια αρνούνται να παραδοθούν  και όταν τους τελείωσαν τα πολεμοφόδια  επεχείρησαν ηρωική έξοδο πέφτοντας νεκροί από τα πυρά των Άγγλων.

Στη Πάφο ένας έφηβος ποιητής ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης  αφήνει τα μαθητικά θρανία και εφαρμόζει έμπρακτα τους στίχους που έγραψε ο ίδιος  προηγουμένως,

Θα πάρω μια ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια  να βρω σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Σε ηλικία 18 ετών  ανεβαίνει με το χαμόγελο στα χείλη στην αγχόνη και γίνεται αγωνιστικό σύμβολο.

Πολλοί ήσαν οι νεκροί του αγώνα  και εμείς συνειδοποιούντες  το μεγαλείο εκείνο, ομολογούμε ότι τιμή και δόξα πρέπει σε όλους αυτούς που ενσάρκωσαν το  όραμα αιώνων  και αναγνωρίζουμε πως όσα έγιναν τότε  υπερέβησαν κάθε μέτρο μεγαλουργίας που  θα μπορούσαν να συγκριθούν μόνον  με του αρχαίους μας προγόνους Σαλαμινομάχους και Μαραθωνομάχους.

Μπορεί εκείνος ο αγώνας να μας έδωσε μια κουτσουρεμένη Ελευθερία μας έδωσε όμως και μια ανεξάρτητη Κύπρο, μέλους του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Και δεν είμαστε βέβαια Ευρωπαίοι δεύτερης κατηγορίας ώστε μόνο εμείς να μην δικαιούμαστε αυτά που δικαιούνται οι άλλοι .Η μικρή Κύπρος θα προεδρεύσει των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης το δεύτερο εξάμηνο του 2012 και είναι βέβαιο ότι θα τα καταφέρει. Οι σημερινές συγκυρίες  με την ανακάλυψη υδρογονανθράκων  στην ΑΟΖ  της Κύπρου  μας δίνουν ελπίδες  για πιο δίκαιη επίλυση του Κυπριακού δίχως να επαναπαυόμαστε,  διότι ο Αττίλας κατέχει ακόμη ένα μεγάλο μέρος της Κύπρου και αν εμείς  με συμπαραστάτη πάντοτε την Ελλάδα δεν αγωνιστούμε ουδείς θα το πράξει για μας.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΥΠΡΙΩΝ ΡΟΔΟΥ

Η ονειρική πορεία του ΑΠΟΕΛ στο φετινό Champions League φαίνεται να φτάνει στο τέλος της. Η Ρεάλ Μαδρίτης σκόραρε τρις στο ΓΣΠ της Λευκωσίας (0-3 το τελικό σκορ) και βρίσκεται με το ένα πόδι στα ημιτελικά της διοργάνωσης.

Εξ αρχής η αποστολή των πρωταθλητών Κύπρου φάνταζε υπερβολικά δύσκολη. Πριν καν η κληρωτίδα στείλει πάνω στην αρμάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς τους «μερένγκες», η πρόκληση των προημιτελικών της κορυφαίας διασσυλογικής διοργάνωσης στην Ευρώπη φάνταζε με βουνό και μέσα στο γήπεδο ήρθε απλώς η επιβεβαίωση.

Ο ΑΠΟΕΛ ηρωικά κατάφερε για ένα ολόκληρο 45λεπτο (συν 28' από το δεύτερο μέρος) να κρατήσει τους «υπερηχητικούς» Μαδριλένους μακριά από την εστία του Διονύση Χιώτη, αλλά στο τέλος ο αγωνιστικός χώρος έγειρε σε βάρος των γηπεδούχων.

Η είσοδος του Κακά αντί του Ιγκουαΐν (αλλά και του Μαρσέλο αντί του Κοεντράο) ήταν η κίνηση ματ από πλευράς Ζοσέ Μουρίνιο, αφού ο Βραζιλιάνος άλλαξε πλήρως την εικόνα της Ρεάλ και συμμετείχε και στα τρία γκολ της ομάδας του.

Στο 74’ με συστημένη σέντρα από τα αριστερά βρήκε το κεφάλι του Μπενζεμά και ο Γάλλος έσπρωξε τη μπάλα στα δίχτυα για το 1-0, ενώ στο 82’ θα γινόταν ο ίδιος σκόρερ με πλασέ μέσα από την περιοχή. Το τελικό 3-0 διαμόρφωσε και πάλι ο Μπενζεμά με κοντινή προβολή ύστερα από νέα εξαιρετική ασίστ στην πλάτη της άμυνας του ΑΠΟΕΛ από τον Οζίλ.

ΑΠΟΕΛ: Χιώτης, Πουρσαϊτίδης, Πάουλο Ζόρζε, Μαρσέλο Ολιβέιρα (13' Κακά), Ουΐλιαμ Μποαβεντούρα, Νούνο Μοράις, Έλιο Πίντο (72' Εστέμπαν Σολάρι), Χαραλαμπίδης, Αλεξάνδρου (46' Έλντερ Σόουζα), Τρίτσκοβσκι, Αΐλτον.

ΡΕΑΛ: Κασίγιας, Αρμπελόα, Σέρχιο Ράμος, Πέπε, Φάμπιο Κοεντράο (64' Μαρσέλο), Κεντίρα, Νουρί Σαχίν (84' Γκρανέρο), Μεσούτ Εζίλ, Κριστιάνο Ρονάλντο, Μπενζεμά, Ιγκουαΐν (64' Κακά).